Karagöl'ün öykülerinde şaşırtıcı karakterler fazla . Sonlara doğru bu şaşırtıcı ton edebiyat yapma hevesine kaysa da kurgu ve dil önemsenmiş. Toplumun insanı bozan yapısı değişik karakterler üzerinden verilmiş. Dışarıdan normal görünen ama içeriden yıkılan, bozulan, eskisi gibi işlemeyen, insan kalamayan insan karakterler var öykülerde . Sarı Vosvos'ta, Tanyeri'nde Var Bir Heyecan'da biraz daha bunun dışına çıkılsa da öykülerdeki karakterlerin genelde serüveni bu yönde olmuş. Dil önemsenmiş ve anlatım çalakalem değil. Tek eksiği sonlara doğru "çok edebiyat " yanılgısı olabilir. Yazarın sesi duyuldu mu anlatım tehlikeye düşüyor.