Kitabı okumadan önce Yahuda'nın ihanet sürecini anlatan basit bir kurgu olduğunu düşünmüş ve yazarın bu kadar sınırlı sayfaya ne kadar derin tahliller tayin edeceğini düşünememiştim. Yazar, Yahuda'yı dini kaynaklardaki nitelikleriyle tanıtmaya başlıyor. Okurun ön yargısını ve Yahuda nefretini kazandıktan sonra asıl hikayeye geçiyor. Hikayenin aralarında Yahuda'yı kötülemeyi ihmal etmiyor. Ancak istemsizce nefretiniz eriyor. Yazarın ironik dilini anlamaya başlıyorsunuz. Kitapta havariler sevgi üzerine vaazlar veriyor, İsa'ya sevgilerinin ne kadar büyük olduğunu vurguluyor, Yahuda'yı sevgiden mahrum olmakla itham ediyorlar. Yahuda ise sevgilerinin gerçek olmadığını savunuyor, İsa'ya bağlılıklarının kuru laftan ibaret olduğunu düşünüyor. İşte tam burada kendinizi Yahuda ile aynı safta buluyorsunuz. Çünkü Yahuda onu işkoriyot yani hain olarak tanımlayacak tüm eylemleri sadece hayatında ilk defa doğru söylemek, yalancı olmadığını göstermek için yapıyor. Aslında bu çabalar adını temize çıkarmaktan çok, İsa'nın sevgisini kazanmak için. Nihayet her şey bittiğinde haklı çıkıyor. Yazar, bu haklı çıkmanın pişmanlığını o kadar güzel yansıtmış ki Yahuda'da sevgilisini kaybetmiş çaresiz bir kadının kederini, kinini hissediyorsunuz. Yahuda, dünya dinleri tarafından hain ilan edilse bile kitabın etkileyici sonunda en sadık ve İsa'yı en çok seven havarinin kim olduğunu biliyorsunuz.

Yahuda İskariotLeonid Andreyev · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20191,703 okunma

·

9 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ecem