Son vapurum Eminönü'nden
Belki bir canze gibi gectim evinin önünden
Döndüm baktim o agaç kesilmişti kökünden
Kuşlara ağladım, sen koptun gönülden.
Toprak olsam suya hasretim çölümde
Sanki bir savaş veriyorum ölümle
Yaşarken gömüldüm en derine
Sen yoksan nefesim zehir içime
Son duam, son vapur belki benimle
Filiz verecek naaşım senin elinle.
Barış