Ahlaki” olanın ötesinde hayatın içindeki arzuları, istekleri anlatan öyküler. Sokaktan besleniyor Yalçın Tosun. Toplumun bildiği, duyduğu, yerdiği, yok saydığı, varolmamasını dilediği, sözünü etmeye çekindiği şeyleri anlatıyor. Mahrem dehlizlerle geziniyoruz onun öykülerinde. Bir şeyleri örtme telaşından uzak, öğrenilmiş duyarlılıklara baş kaldırarak yazıyor. Öykülerini kesip biçmeden edebiyatta kendine bir patika açıyor. “Evet,bu Yalçın Tosun öyküsüdür.” diyebiliyoruz bittiğinde. Güçlü bir erotizm var. Kendini köşe bucak saklayanların, hayata geç kalanların, hayatta bir yer edinmeyenlerin, bir yer edinmesine müsade edilmeyenlerin öyküleri.
