Ivan Turgenyev
BABALAR VE OĞULLAR
2 ailenin içerisindeki yapı ,kültürel farklılıklar dönemin özellikleri ince ince anlatılıyor. okuması keyifli , dili akıcıydı. üniversiteyi 3 yıl ailesinden ayrı okuyup ailesinin yanına dönen 2 genci anlatıyor.
tam ilk gençlik döneminde denk gelinip okunması gereken bir klasik.
Yazar, kitap boyunca okunurluğunu kaybetmiyor. olaylar hızl ilerliyor. yer yer fikir çatışmaları, felsefi münazaralar akıcılığına ekstra destek sunuyor.
Sadece kitabın başlığıyla konu içeriğini birbirlerine bütünüyle bağlayamadım. Baba-Oğul ilişkisi yüzeysel kalmıştı. Gençlerin aşk hayatlarından cok ,baba oğul ilişkilerine daha detaylı girilmesini isterdim.
Kitabın baş karakterini nihilist olarak cok anlatıyor ama ben daha cok bir de NARSİST gördüm, okudum ,betimledim.
Bir genç düşününki ailenin tek oğlu anne babası onu sevmeye deli bi tutkuyla bağlanmışlar ama oğullarının gözünde bunun hiçbir değeri yok.
Her seferinde ailesini gitmekle korkutuyor neden ? onu sevdiklerini gösterdikleri için !
Zalimce bi davranış olarak okudum bu kısımları.
sevgiyi ne kadar belli edersen evlatlar bunu bi o kadar suistimal ediyorlar. bu konunun uzun uzun psikoloji gercekliğinde konuşulabilinir ama burada ‘kuşak çatışmasını anlatıyor’ diyerek, okun yönünü değiştireyim.
Her çağda, her dönemde şunu görüyoruz
bugun Z kuşağı diyerek aynısını biz de yapıyoruz.
her eski kuşak yeni kuşağı beğenmemekle ,aşırılıkla ; yeni kuşak da eskiyi cahillikle suçlar.
Bunun hiç sonunun gelmeyeceğine eminim. Burada da karşılaştığımız tablo bu.
Kitabın kurgu ve karakterlerini beğendim ama dediğim gibi konunun bağlantısı isimle zayıf kalmış .
Sondaki kayıp beni şaşırttı herşey hızlı oldu başlangıçlar sevgiler düellolar ve vedalar....
geriye hüznün sevginin gölgesi kaldı.
Yüzümü bile unutacaksın. Öylesine rahat bırakacağım seni!
Mutsuz biriyim çünkü... Yaşama sevinci, isteği yok içimde.
Deyimi bilirsiniz: "Mutluluk bizim olmadığımız yerdedir."
