Hayata farklı bir pencere
Garipsediğim, anlam veremediğim bu hayatta herkes birbirini eleştirirken ben kendimi boşluktan aşağı atmak, intihar süsü verilen ama bir ruhun işlediği cinayet olmak istiyorum. Çünkü, bugün herkes asla dediği şeyleri yapar olmuş. Aptal gibi davranıyor. Dünyanın çivisi çıktı. Kalp kırmadan geçirdiğimiz bir gün yok. Yalan söylemeyi alışkanlık haline getirip bir de bu yalanlara kendimiz de inanıyoruz. Yarın bir gün doğrular ile karşılaştığımızda kafamıza "dank" edecek haberimiz yok. Her gün biraz daha benliğimizi unutmuş şekilde açıyoruz gözlerimizi. Bir bakalım şu pencereden, cam kenarında çiçekler dizili, tertemiz bu pencerenin ardında yatan kirli hayata. Lütfen bir bakalım ya! Görmüyor muyuz? söylenen yalanları. Bu yalanlara söyleyenler de inanmıyor mu artık? Bakalım yine edilen ihanetlere, ihanet edenler de başını yastığa rahat koymuyor mu artık? Biz ne aciz insanlar olmaya başladık. Vicdanımız ne kadar rahat masum olmamamıza rağmen, masumlara karşı. Gerçekten hayata farklı bir pencereden bakıp kendimizi, insanlığı eleştirince yıkıcı da olsa biraz soğuyoruz. Sorgulamaya falan başlıyoruz belki. Sırf bu gözle pencereden baktık diye benliği ile henüz yeni tanışan insanlardan pencereyi suçlayacak gerçeklerden kaçacak korkakları da tanıyorum. Neyse siz yine de hayata farklı bir pencereden bakın...
·
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.