Hiç iyi değilim hemde hiç olmadığı kadar.
Hiç olmadığı kadar yalnız ve tarifsizim. Bilmediğim duygularda, duyguların Araf’ında bir rüzgara bırakmış ve ne olacaksa olsun dercesine umursamaz ama aynı zamanda hayatın ve geleceğin verdiği telaşlara karamsar bir endişeyle dalmış, dalgalara karşı yüzmeye çalışan bir yanım var hala. Şefkatle okşuyorum her gün o iki yanımı da şefkatle bir çocuğun başını okşarmış edasıyla her gün seviyorum ağrıyan, sancıyan, iyileşmiş izi kalmış yaralarımı ya da yeni açılmış henüz kanı baharında yaralarımı. Herkesten çok seveceğime söz verdiğim benliğimi bütün yaralarımla bütün izlerimle hatalarımla eksiklerimle… anılarımla, anlarımla, dünlerimle, yarınlarımla…
her halinde sevmeye yemin etmişim ben benliğime. Bu günlerde buna yemin ettim belki 20 kere falan. Çoğu zaman bitsede kurtulsak cümleleriyle doldurduğum için cümlelerimi kendimi ya da hayatı sevmem için bi 20 kere yemin etmem gerekiyor. Hatta belkide milyon kere etmeliyim yalnızca sevebilmek için.
·
85 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.