O gece onu düşümde gördüm. Çok mutlu ve huzurluydum, o benimle konuşuyor, bana uyandığımda ancak son sözcüklerini çıkarabildiğim son derece hoş şeyler soylüyordu. Bu sözcükler şöyle diyordu: "İnsanın birbirini aşkla kurması." O an kayboluyordu ve ben kendimi yapayalnız, önümüzde sınırsız ufuklar açan ama
her şeye karşın bir vedaya benzeyen o tümceyi tekrarlarken buluyordum.
Sayfa 59Kitabı okudu
·
84 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.