Ne yaparsan yap, başka bir yere veya başka bir zamana hareket et. Büyük bir sıkıntından kurtul ya da güzel bir haber al. Yoluna girsin sonra bütün hayatın; olmazlar birden oluversin. Fakat yine de orada bir yerde, ruhunun en derin mahzeninde, bir his rahat bırakmaz seni.
Nereden temayüz eder, bilinmez; ismi, sanı veya bir tasviri yok bu hissin. Fakat insanın dünyaya ait olmadığını söylüyor; gam da dem de geçer gider, kalıcı değilsin, diyor. Daima gurbetin pençesinde kıvranır gibi insanı, kavrıyor aklını ve de kalbini..
Keyifle tükenen gecenin sonunda bir balkonda ya da yatakta yanı üzerine uzandığında, kalabalıklar arasında ya da bir başına, beliriyor birden sorular halinde: Kimsin sen, kimsin, neredesin ve nereye gitmektesin?
Kaçmak mümkün değil bu histen; insan nereye kaçsa kurtulamaz zira kendinden. Nereye veya kime ait olduğunu arayacaksın! Aramazsan da bu his bırakmayacak yakanı, anlayacaksın. Yaratılırken insan, ruhuna da bir çentik atıldı sanırım.
·
46 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.