İçinden dökersin yağmurları, her damlası soğuk,buz,acı... Titretir yokluğun soğuğunda bedenini, üşür yüreğin,soğur adımların,gıcırdar kirpiklerin; ama durduramazsın bir türlü seni hasta eden bu mevsimi içinde kavga etmemekten...
Ocakta kükreyen bir fırtınadır gözlerin her uğultusu söker yüreğini atar seni senden...
O gözler ki uçurum,o gözler ki zindan suçlu olmaya teşvikin kaçınılmazlığı... Ya saçların, ya saçlarının kıvrımları... Esas onlardı vuran esas onlardı bu kavganın sebebi.
Kaç kovan kaldı bu mevsimde, kaç silah?..
Bir gülseydin,bir ses etseydin halbuki biterdi bu kavga, dinerdi fırtınalar,ısınırdı beden, barışırdı mevsimler...