Çocukluğun içinden çıkmak mümkün değil, üstüne koku gibi siner. Her çocukluğun kendine has bir kokusu vardır. Kendi kokunu bilemediğinden, diğerlerinden daha kötü kokmasından korkarsın bazen. Çocukluğu kül ve kömür kokan bir kızla konuşadurursun birden o, senin çocukluğunun kokusunu aldığından geriye doğru bir adım atar. Gizlice yetişkinlere bakarsın. Çocuklukları içlerinde, artık kimsenin ne aklına gelen ne de ihtiyacı olan eski, güvelenmiş, delik deşik bir battaniye gibi durur.
Sayfa 26Kitabı okudu
15 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.