Heveslerimizi sandık diplerinde güveler yedi.
Mış gibilerle kandırılmak değil de gönüllü kanmak bu. Bile bile lades.
Ve geçen gün ömürden.
Haberim var. Haberim var da çarem yok.
Umut, kör bir kuyu başında bekleştiğimiz. Su ha çıktı, ha çıkacak...
Çok özlenen, beklenen ne gerçekleşmiş ki?
Ne yaparsa sevilir insan? Bilen biri söylese.
O el üstünde tutulanlar, annelerinin biricikleri, eşlerinin gözbebekleri, nasıl oluyorlar?
Ben neyi eksik yapıyorum?
Bu kadar yalnız bırakılmışlığın bir nedeni olmalı..
Adı Her Neyse 
Özlem Binel
··
1,066 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.