Herkese selamlar, Jenni Fagan’ın Panoptikon isimli romanından bahsetmek istiyorum. Yazarın ilk romanı olan Panoptikon, beklenen öncül olan ve arka planda tutulan suçla pek alakası olmayan bir ceza hikayesidir. Bebekliğinden beri koruyucu aile bakımına girip çıkan ve anlatıcının hesaba katmadığı kadar uzun yıllar boyunca seri suçlu olarak kalan on beş yaşındaki yetim Anais Hendricks'in hikayesini anlatıyor. Kurumun adı Panoptikon,Jeremy Bentham'ın on sekizinci yüzyıl tasarımı ve bunun sosyal ve psikolojik etkileri üzerine düşünmeye davet ediyor. Yazarın kısa ve etkileyici cümlelerini aşırı argo kullanması bence gölgeliyor. Anais’in ruh halini bu derece ergen yeraltı edebiyatı argosunu kullanmadan rahatlıkla verebilirdi ki çoğu yerde bunu yapmış. Romanın kurgusu da finali de çok iyi. Roman sistemi sorguluyor ve toplumun gözden çıkardığı bu insanların, sistemin darbeleriyle çıkış yollarının kapandığını inandırıcı olarak anlatıyor.İlk başlarda yazarın argo konuşmalarından epeyce rahatsız olduğumu belirtmek isterim, sonrasında romanın has kızının ve esas oğlanın toplumdan ayrıştırılmasının ve sürekli yetimhanede veya sokaklarda yaşan çocuklar olduğunu göz önünde bulundurarak olaya biraz daha ılımlı yaklaşmamı sağladı. Bu kitabı tavsiye ediyorum lakin çelik gibi bir psikolojiye sahip olduğunuz zaman okuyun.

PanoptikonJenni Fagan · Sel Yayıncılık · 201534 okunma

·

761 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.