Bir dakika sonra Janina’yı gördüm. Bir caddenin köşesindeydi, hiç kıpırdamadan duruyordu, yiyecek çuvalını hemen yanma yere bırakmıştı; saklanmaya çalışmıyordu bile. Seslenmek istemedim. Arkadan sessizce yaklaştım. Kıpırdamıyordu. Bir şeye bakıyor gibiydi. Yukarı bakıyordu. Ve sonra gördüm. Ampulü uzun zamandır ışıldamayan bir sokak lambasının demirine asılı bedeni gördüm. Boynundan asılmıştı.
Asılı bir bedenin Janina’yı neden durdurduğunu merak ettim. Bu, gördüğü ilk beden değildi. Ölüm bize yaşam kadar tanıdıktı. Hâlâ nefes alan, yürüyen o insanlar bile sanki binlerinin kendilerine ölü olduklarını söylemesini bekliyor gibiydiler.
·
79 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.