Suâl olunsa, bunca evliyâ, şâir ve âşık-ı sâdık nefeslerinde Emîrü’l-Mü’minîn aleyhi’s-selâmı neden çokça övme gereği duymuşlardır. Çünkü Peygamber-i Zîşân sallallâhu aleyhi ve âlihi ve sellemin buyruğuna mutî olduklarından dolayıdır. Resûlûllâh (s.a.â.) şöyle buyurmuştur: “Allâhu Teâlâ, kardeşim Ali ibn Ebû Tâlib’e sayısını yalnız kendisinin bildiği kadar fazîlet etâ etmiştir. Her kim o fazîletlerden birini inanarak anlatırsa Allâhu Teâlâ, o insanın geçmiş ve gelecek bütün günahlarını affeder. Her kim Ali’nin fazîletlerinin yazıldığı bir kitâba bakarsa Allâhu Teâlâ, onun gözüyle işlemiş olduğu günahların hepsini affeder.”
Sonra, Resûlûllâh sallallâhu aleyhi ve âlihi ve sellem şöyle buyurdu: “Kardeşim Ali ibn Ebû Tâlib’e bakmak, zikrini söylemek ibâdettir. Allâhu Teâlâ, Ali ibn Ebû Tâlib’in velâyetini kabûl ve düşmânlarından berâat etmeyen insanların ibâdetlerini asla kabûl etmeyecektir.”
Öyleyse bizler de Şâh-ı Velâyetin kimi fazîletlerini Hurûfî Muhîtî Dede’nin nutkuyla zikredelim:
Evvel âhir ‘âleme sultân sensin yâ ‘Alî
Zâhir ü bâtın şeh-i devrân sensin yâ ‘Alî
Gayr yokdur sâhib-i fermân sensin yâ ‘Alî
“Kâf u Nûn”dan vâcib-i imkân sensin yâ ‘Alî
Şeş cihetden görinen her ân sensin yâ ‘Alî
Kevkeb ü seyyâre vü gerdân sensin yâ ‘Alî
Rûz u şeb mihr ü mehe tâbân sensin yâ ‘Alî
Âdem ü Havvâ vü Şît Îdrîs ile Nûh âşikâr
Hızr u İbrâhim ü ‘İsî Mûsî-i müştâk-ı yâr
Hâtem-i hatm-i nübüvvet sâhib-i şer‘-i karâr
Hûr u gılmân u melâ’ik ins ü cinn ü mûr u mâr
Fevk u taht u pîş ü pes ü berr ü bahr u nûr u nâr
Cümle zerrât-ı cihân u ‘âlem-i hej-deh hezâr
Mazhar-ı zât u sıfat yeksân sensin yâ ‘Alî
Şâh Hasan hulk-ı rızâ vü Şâh Hüseyn-i Kerbelâ
Şâh Zeyne’l-‘Âbidîn Bâkır imâm-ı kîmyâ
Ca‘fer-i Sâdık dahi Kâzım ‘Alî Mûsâ Rızâ
Hem Takî vü bâ Nakî hem ‘Askerî sâhib-livâ
Mehdî-i sâhib-zamân u hâdî-i nûr-ı Hudâ
Çâr-deh ma‘sumla on iki imâm-ı pîşvâ
Gevher-i bahrun-durur ‘ummân sensin yâ ‘Alî
Levh-i Mahfûz-ı İlâhî genc-i Kur'ân-ı mübîn
‘Arş u kürsî vahy u ilhâm-ile Cibrîl-i Emîn
Kâşif-i sırr-ı tılısmât-ı beyân-ı müşkilîn
Müfredât ile mürekkeb hem mukatta‘ muhkemin
Sûre-i remz-i “Duhân” nûr-ı semâvât u zemîn
Kâ’im-i dîn-i Nebiyy-i kıble-i ehl-i yakîn
Sâhib-i ser-defter ü dîvân sensin yâ ‘Alî
“Sî vü dû” esmâ-i kül fazl-ı Hudâvend-i kadîm
Nokta vü hem “Bâ-i Bismillâhirahmânirrahim”
İstivâ-yı seb‘a âyât-ı sırât-ı müstakîm
Çeşme-i mâ-i ma‘în Firdevs-i gülzâr-ı na‘îm
Devlet-i dîdâr-ı bâkî ahsen-i vech-i kerîm
Sâkî-i ebrâr-ı mü’minân şefî‘-i ehl-i bîm
Rûz-ı mahşer rahmet-i Rahmân sensin yâ ‘Alî
Hayme-i mi‘âd u kuds ü Ka‘be-i Beytü‘l-Harâm
Remz-i tenzil-i beyân esrâr-ı te’vîl-i kelâm
Rûşenâ-yı hâne-i dîn dâfi‘-i küfr ü zalâm
Şehsüvâr-ı nâmdârân-ı cihân mülk-i nizâm
Dürr-i deryâ-yı hakîkat hâce-i mîr ü gulâm
Haydar-i Kerrâr ya‘nî Murtazâ hayrü'l-enâm
Mefhar-ı ‘âlem şeh-i devrân sensin yâ ‘Alî
Çâkerün olmak Muhîtî’nün degül gerçi yeri
Kanberünün ger kabûl olursa olur Kanberi
Kulunun kulluğın itmek devlet-i İskenderi
Hâk-i pâyün başına şâhân-ı tâc-ı efseri
Kabz u bastına alurdı ahter ile bahteri
Ger nazar kılsan ana lutf-ile ey dîn serveri
Kim ‘inâyet kânı zü'l-ihsân sensin yâ ‘Alî
Hurûfî Muhîtî Dede (d. 1552)
Lâ havle ve lâ kuvvete illâ billâhi’l-aliyyü’l-azîm ve sallallâhu âlâ Muhammedîn ve Âlihi't-tâhirîn.
Kaynak: Şeyh Sâduk, Emâli’s-Sadûk: s. 201, 10. hadîs
Ayrıca Şeyh Muhammed Bâkır el-Meclîsî, Bihârü’l-Envâr, C. 38, B. 64, 4a
Ayrıca: Seyyid Süleymân Belhî el-Kundûzî, Yenabiü'l-Mevedde li-Ehli'l-Âbâ: C. 1, s. 144-145
Müsebbâ: Muhîtî Dede, Dîvân-ı Muhîtî, 1. musammat (Neşreden: Gülay Şahin)
Nakış: Şemâil-nâme-yi İmâm Ali ibn Ebû Tâlib aleyhi’s-selâm: Kaçarlar ekolü, XX. asır (Musée des Civilisations de l’Europe et de la Méditerranée, Marseille FR)
Alıntı: twitter.com/gulamihayder/st...
·
112 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.