“Bu savaşta, halktan alelade biri, barış zamanlarında bile arada bir kendisine dayatılan şeyi, yani devletin bireyin hukuksuzluğa/kanunsuzluğa başvurmasını, hukuksuzluğu ortadan kaldırmak istediği için değil, bilakis hukuksuzluğu da tuz ve tütün gibi kendi tekeline almak istedigi için yasakladığını dehsetle fark edebilir. Savaşmakta olan devlet, bireyin onurunu zedeleyecek her türlü hukuksuzluğa, her türlü şiddet eylemine göz yumar. Sadece yasal kurnazlığı değil, aynı zamanda düşmana karşı, önceki savaşlar da alışılagelmiş olanı bir ölçüde aşan bilinçli yalanı ve kasıtlı hileyi de kullanır. Devlet, yurttaşlarından azami derecede itaat ve fedakârlık talep eder, ancak bunu yaparken aşırı bir ketumlukla haberleşme ve ifade özgürlüğüne sansür koyarak onları haklarından mahrum eder, bu da zihinsel olarak baskı altına alınanların ruh halini her türlü olumsuz duruma ve her türlü yersiz felaket söylentisinin yayılmasına karşı savunmasız hale getirir. Savaşan devlet, kendisini diğer devletlere karşı yükümlü olduğu taahhütlerden ve anlaşmalardan çeker, açgözlülüğünü [Habgier] ve iktidar hırsını [Machtstreben] hic çekinmeden icra etme yoluna koyulur, bireyden de bunların vatanseverlik namına yapıldığını onaylamasını bekler.”
Sayfa 16 - Can YayınlarıKitabı okudu
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.