Gönderi

Eğer düşüncede öldürdüklerimiz hakikaten yok olsalardı, yeryüzünde kimse kalmazdı. İçimizde çekingen bir cellat, hayata geçmemiş bir katil taşırırz. İnsan öldürme eğilimlerini kendilerine itiraf etme cüreti olmayanlar da cinayetlerini rüyalarında işlerler, kabuslarını cesetlerle doldururlar. Mutlak bir mahkeme önünde, bir tek melekler beraat ederdi. Zira başka bir varlığın ölümünü-en azından bilinçsizce-dilememiş bir varlık hiç olmamıştır. Her birimiz ardımızda bir dost ve düşmanlar mezarlığı sürükleriz; bu mezarlığın yüreğin uçurumlarını atılmış veya arzuların yüzeyine yansıtılmış olması da pek mühim değildir. 
Sayfa 63 - Metis YayınlarıKitabı okudu
·
668 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.