Erzurum ve Sivas kongrelerinde birinci derecede etkili olan isimler arasında yer alan Rauf Orbay, Kâzım Karabekir, Ali Fuat Cebesoy, Refet Bele ve diğer arkadaşları, Milli Mücâdele'nin bâzı safhalarında ve sonrasında çeşitli sebeplerle anlaşmazlıklara düştüler. Birer ikişer birlik cephesinden çekildiler. Birer küsme ve gücenme ile başlayan bu zaaf, Büyük Millet Meclisi'nde de çeşitli şekillerde kendisini gösterdi. Meclisteki hâkimiyet kıskançlığı ve çekememezlik yüzünden Meclis Reisi Mustafa Kemal Paşa'yı ve O'nun gayret ve ideallerini hoşnutsuzlukla
karşılayanlar, kendilerini farklı akımlara kaptırdılar. Bu akıma mensup olanlar, Cumhuriyetin ilanından sonra milletin ihtiyacı olan bir demokrasi havası yaratmak için, 17 Kasım 1924'te Terakkiperver Cumhuriyet Fırkası'nı teşekkül ettirdiler. Partinin başında, Kâzım Karabekir gibi, kendisinden şüphelenmeye kimsenin hakkı olmayan temiz bir Türk çocuğu vardı.
Ancak bu ilk muhalefet partisi Şeyh Said isyanıyla irtibatlandırılıp irticacı ve din istismarcılığı ile suçlanarak 3 Haziran 1925'te kapatıldı. Kâzım Karabekir, Mustafa Kemal'e karşı düzenlenen İzmir suikastından haberdar olduğu halde bunu bildirmediği gerekçesiyle Ankara'da tutuklanarak İzmir İstiklâl Mahkemesi'nde sorgulandı. Bir ay sonra da beraat etti.
Türkiye Büyük Millet Meclisi'nin İkinci dönemi sona erince milletvekilliği sıfatı kalmadı. Erenköy'deki evinde inzivaya çekildi ve sıkı gözetim altında tutuldu. 25 Nisan 1931 seçimlerinde İstanbul'dan aday olduysa da seçilemedi.
Sayfa 50Kitabı okudu
·
46 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.