O gecəni Bozdağda-Kürşadın ata ocağında
keçirmişdik. Səhər eşiyə çıxanda yağan qarın izimizi
örtdüyünü gördüm. Artırmada dayanıb həyətə nəzər
saldım... Hər şey eyniydi; çardaq da, tövlə də, odunluq da,
həyətdəki ağaclar da... Təkcə ot tayası gözə dəymirdi... Bir
də tövlədə hənirti yoxdu... Yaydan-yaya baş çəkilən ata
ocağının hər daşına yazılan xatirələr isə qar dənələri kimi fərqli və nağılvariydi...
