"Kimim ben?"
"Karan Ali Çakıl kim?"
"Peki Karan Ali Çakıl kim?"
"Işıkları söndürüp, kendi karanlığına senin gözlerinle ışık tutan adam."
"Işıkları söndüren sen değilsen ya?"
"Bir şekilde ikimiz de karanlıktayız, öyle değil mi Asi?"
"Karan,"
"Söyle,"
"Yaşıyor musun şu an?"
"Ölmüş de sayılmam,"
"Gözlerin bulutlanıyor Asi, ağlayacak mısın?
"Ben bu yarayla yaşamaya alıştım,"
"Ölmedim."
Sanki karşımda yaşayan bir ceset vardı.
Ve siz, bir cesedi öldüremezdiniz.