Bayım, bir iki şiir fazladan yazmak için aşık olmadım.
Sadece özlemiştim, kalbimin atma sesini.
Kısaca biraz can sıkıntısı, birazda aşka olan inançsızlığımı tazelemek istedim.
Ve çevirdim kalbimi, Tanrı'nın o aciz kuluna…Bayım, ben bilinci yerinde bir deliyim.
Solumu yangına, başımı belaya koydum.
Aşkta hasrette, geceden yanaydı…
Bendeki bu deli yürek, onlarca kalp kırdı.
Aşk, varlığımı yok etti.
Oysa bayım, ben hep aşktan yanaydım.
Şimdi şöyleyin bayım, 43 yıllık hayat arkadaşınız sizi neden bıraktı?…
Biliyorum bayım, sizde en az benim kadar yorgunsunuz…
Aşkın kutsallığına inanan yüreğim, şimdi kül oldu,İçim acıyor, bayım…
Aşk, beni bana küstürdü.
Sessizliğimdeki çığlıkları, birtek ben işitiyorum.
Âh'lar ve Vâh'lar üzerinde, kendi lanetimde,
Şimdi cezamı çekiyorum…
Üstelik hiç sevememiştim aşkı.
Evet, bayım, kısaca bu yangını ben yakmadım.
Ben yanan oldum, kul yakan.
Ağırlaştırılmış müebbet istiyorum ...