Osmanlı Devleti bir İslâm devleti idi. Bütün nizamını İslâm esasları dairesinde tanzim etmişti. Bütün Müslümanların topluluk, cins, ırk vb. bağlılıklarına bakılmaksızın eşitliği esastı. Yani, devletin aslî unsuru Müslümanlardı. İslâmî otoriteyi halife-padişah temsil ederdi. Fetihle ele geçirilmiş olan İslâm ülkesinde başka dinlerden olanlar, yani zımmîler, devletin himayesinde iş, inanç ve yaşayışlarında serbesttiler. Tanzimat fermanı, Müslümanlarla, Müslüman olmayan tebaayı eşit ilan etmekle, Müslümanları devletin aslî unsuru olmaktan çıkarıyor, Osmanlı Devleti'nin İslâmî vasfını aşındırmış oluyordu. Böylece devletin sahibi ve hâkimi Müslümanlar olmaktan çıkıyor, bulanık ve karışık bir Osmanlı milleti kavramı ortaya atılıyordu. Bu sebeplerden Tanzimat, kendi medeniyetimize (baştaki şeriat övgülerine rağmen) karşı idi. Bu yüzden, Müslümanlar Tanzimat'ın karşısında oldular. Buna mukabil batılılar kendi medeniyet ve inanışlarına uyduğu ve menfaatlerine yaradığı için sempati ile karşıladılar.
Sayfa 29Kitabı okudu
·
294 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.