Uyanık bir halde yatarken, sık sık Charles Baudelaire'i bir korucuyu melek gibi düşüncelerine davet ederdi. Onun 'Paris Sıkıntısı' eserinde yer alan şiirini, kendi kendine ezberinden okurdu: "Hele şükür! Yalnızım!... İnsan yüzünün acımasız baskısından kurtuldum."
Sayfa 105Kitabı okudu
·
1 plus 1
·2,037 views
Baudelaire; Aristokrasinin soğuk, karanlık, samimiyetsiz yüzünü, insan yüzü diye betimleyerek, bu lüks ortamlardan doğan modern olma, modern gözükme, modayı izleme, gereksiz, yalın ve zoraki müzik, edebiyat, felsefe, bilim sohbetlerinden artık Kendisinde Bezginlik Duyma Huzursuzluğuna Neden Olan ve Onun Ruhunda Zorlama, Bunalım ve Kaygı Olarak Beliren Bu Baskıcı Karşılaşmalar, Onu arka sokakların, Esrarkeşlerin, Torbacıarın, Fahişelerin, Hırsızların azılı dostu olma yoluna itmiştir..
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.