…aşkın hemen her zaman kaderle ve korkutucu bir bilmezlikle örtüştüğünü düşünürdüm: Kimi seveceğimizi de onlara neden ihtiyaç duyacağımızı da bilmeyiz. Ama annemle babamın ergenliklerinin o kasvetli ve öfke dolu akşamlarında, ikisi de yapayalnızken birbirlerine ne kadar benzediklerini düşündüğümde, iki kişinin karşılaşmasının alın yazısından çok insanlar birbirine âşık olurken ortaya çıkan biyolojik bir haritaya bağlı olabileceğini göz önünde bulunduruyorum; böyle bakınca bedenlerimizi yöneten ve biz daha birbirimize rastlamadan, şehirleri boydan boya geçen, beton duvarları ve deri zarlarını aşarak kendilerine benzeyen maddeyle temas kuracak ve dünyanın saldırılarına karşı ortak bir direniş, bir savunma oluşturacak temel parçacıkları havaya salan ilkel bir aklın olduğu görülüyor
·
48 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.