Özlem Binel 'in Sırbende ile başlayıp, Ay Işığım ile devam eden serisinin üçüncü kitabı Adı Her Neyse.
İlk iki kitabı arka arkaya okumuş ve çok beğenmiştim. Adı Her Neyse çıkınca da hemen daldım kitabın içine ve bir günde bitiverdi.
Ana hikayeden, Eşref ve Feride'den yaklaşık bir asır sonraya giderek Leman'ın torunu Sevde ile tanışıyoruz.
Leman'dan kalan mirasla rahat bir hayat süren, oldukça iyi bir eğitim almış, Londra'da yaşayan bir kadın, Sevde.
Yaşayan dediysem, yiyip içen gezen tozan, nefes alan ama hissetmeyen bir kadın.
İlk gençlik yıllarında yaşadığı yıkımla kendini her türlü duyguya kapatan, mantığı ön planda tutan bir kadın.
Kırık dökük, günübirlik ilişkilerle ruhunu da parça parça kaybetmiş bir kadın...
Bir konferans için Bursa'ya gelmesi gerekiyor Sevde'nin. Bunu da bahane ederek ninesinin emanetlerini, şeyhin konağını ve dergahı da ziyaret etmek istiyor. Hatta Leman'ın vasiyetine ters düşmesine rağmen satmaya niyetleniyor kendisi için eski birer binadan ileri gidemeyen bu iki yapıyı...
İşte bu noktada Nihan Hoca giriyor devreye.
Sevde'nin gözüyle göremeyip aklıyla çözemediklerini kalbinde hissetmesine yardımcı olmak için. Ardından bir Volkan'dır patlıyor Sevde'nin hayatının orta yerinde.
Sevde henüz geçmişten gelen enkazlarını kaldıramamışken baştan aşağı tekrar sarsılıyor hayatı, tepetaklak olurcasına...
Ama görmemeye, duymamaya, hissetmemeye söz vermiş bir Sevde; nereden bilebilir ki hayatının altının üstünden daha anlamlı olabileceği ihtimalini...
Önceki iki kitabı ve ana konuyu baltalamama adına olay örgüsünün çok detayına girmek istemiyorum dostlarım. Ama inanın ki hak ettiği gibi başlayıp devam eden ve yükselen seri, yine hak ettiği gibi sonlanıyor.
Ay Işığım'da yarım kalan olaylar, bu kitapta bağlanıyor. Sırlar ortaya dökülüyor, perdeler bir bir aralanıyor.
Kısacası dostlar -tabi ki serinin ilk iki kitabı ile birlikte- tek olumsuz tarafı çabucak bitmesi olan bu güzel eser tavsiyemdir.
Mahrum kalmayınız.
Kitapla ve huzurla.
