·
Puan vermedi
Uzun bir şişe dibi hikayesi olan ben için, anılarıma yoldaş hikaye diyerek elime aldığım kitap, resmen zihnimi uyandırdı.
Evet, şişe dibi yaşanmışlıklar üzerinden alt metinde çok farklı duygulara ev sahipliği yapıyor.
Ben, Haluk Hoca'nın Ebru'ya "Sen ayakta kalmayı nasıl başardın." dediği anda kitabı bıraktım, balkona çıkıp birkaç dakika derin nefes aldıktan sonra geri döndüm.
Çünkü bu cümle bana da 2 kez kuruldu.
Not: Şişe dibi olduğumuz için değil
Kitabı okuyan ve benzer hikayeleri olanlar beni anladı.
Kusur ya da eksik! Sen nasıl tabir edersin bilmiyorum ama kusur, kusur; eksik, eksik değil... Görenin nasıl görmek istediği ile alakalı. Belki de eksik ya da kusur, gören gözün görebildiği kadarlık kısmıdır.
"İNANÇ hocam, İNANÇ!"
Kitap haykırıyor resmen.
Şişe dibi bahane ama yeri gelmişken bir hikayede benden olsun.
Otobüse binip doğru otobüs olup olmadığını anlamak için teker hareketlerini hissetmeye çalıştığını, aynı zamanda doğru durakta inebilmek için durak saydığını düşün. Doğru otobüse binip, doğru durakta indikten sonra, sana seslenen sese doğru koşuyor ve yanlış kişiye sarılıyorsun.
"Kör müsün be kardeşim."
???
(Varsa sizin de hikayeniz yorumlara bekliyorum.)
"Hayatımızdaki önemli olan tek şey; hayat amacımınızın ne olduğunu bulmak ve görmektir.
Kendimizi her halimizle sevmek. Bunun karşılığında sevilmek şart mı emin değilim ama sevileceksek de olduğumuz şekilde kabul görmek önemli"
Kitap "Oğlum Kuzey'e..." diyerek başlıyor. Aynı etki olur mu bilmem ama bu incelemem de "Kızım Asya'ya..." olsun.
Ve tabi en vazgeçilmez giysisi gözlüğü olanlara
Tam olmanın, eksikleriyle var olmak olduğunu öğrenmiş @ebruebrucabuk_ kalemine, bu güzel kitabı bizlere ulaştıran @alageyikyayinlari_ ve kalemi benimle tanıştıran 
şᴜ̈ʀᴀ ᴀᴋɢᴜ̈ɴᴇş 'e çok çok teşekkür ederim.
Hikayenin şişe dibi olmasına gerek yok şu hayatta en az bir hikayesi olan herkes okumalı...
·
57 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.