Kitap elime öyle bir zamanda geçti ki. Tam olarak yaşanmışlıkların bedendeki yarattığı izlere şahit oluyorum şu sıra.
Şimdi okusam mı?
Şu süreç bitince mi okusam? derken bitirdim.
Çekiyor kitap çünkü. Her bir hikayede insana dair, sana dair, bana dair çok şey buluyorsun.
Alıntı
"İnsanlar ve gölgeleri... Aynı ömür gibi, kimi uzun kimi kısa... Yaşarken tüm renkler gelir geçer hayatımızdan. Gülerken ağlar, yaşarken ölürüz kimi zaman. Bazen de sevinçler bize uğramadan geçip gider yanımızdan. Güneş doğup batmaktan, ay haftada bir çehre değiştirmekten bıkmaz da insanoğlu usanır yaşamaktan. Geçici gölgeliğimiz kambur olur sırtımızda, işte o vakit kurtuluş ölümdür ya da bir bilinmeze başlangıç..."
Yaşıyorsun ve çoğu ağır yaşanmışlıkların sızısıyla devam etmek zorundasın.
Dışarıdan bakınca ayrı, içerisinde ayrı dünyası olan karakterlerle tanıştığım 20 ayrı hikaye okudum. Hem de bir çırpıda.
Her birinin duygusu farklı...
Sabah aldım elime akşamı bitti. Her birinden ayrı bir roman çıkar mı? diye düşünmeden edemedim. Çıkar bence
Kalemiyle ilk kez tanıştığım 
Fatma Türkdoğan 'ın olayları ve duyguları aktarış şekli takdiri kesinlikle hak ediyor. Hikayeyi yaşıyorsunuz.
Alıntı
"Uykusuzluğunun hırsını yoldan çıkaran bir kamyon şoförünün fren yapmaya bile fırsat bulamadığı bir anda oldu olanlar. Metrelerce sürüklenen arabadan, canhıraş haykırışlar yırtmıştı gecenin bağrını."
"Hadi psikiyatra gittim, içimdeki zehri boşalttım... Geri getirebilecek miyim kızımın yitip giden bedenini?"
Yaşanmışlıkların var ettiği ve bu benim dediğimiz karakterlerimiz ne kadar biz?
Haliyle bunu sorguluyor insan.
Kitapta her öykü bir sızıya denk. Kendinizden çok şey bulacağınıza, yaşadığınız çok anı sorgulayacağınıza eminim.
Alıntı
"Adım Oktay, ruhum erkek bedenimse kız işte!"
Ufak alıntılarını öykülerin çeşitliliğe dair fikriniz olması için paylaştım.
·
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.