Bütün hayatı boyunca çalıştı babam. Bizleri okutabilmek, bitmek bilmeyen saçmasapan isteklerimizi karşılayabilmek için sabahtan akşama kadar otuz yıldan fazla çalıştı."Annemin saçlarının yarısı, hayat bana sokaklarda orantısız güç uygularken ve ben, ne zaman, kimin elinde patlayacağı belli olmayan serseri bir mayın gibi ortalıkta dolaşıp dururken, cam kenarına büzülüp gecenin bir yarısı benim eve dönmemi beklerken ağardı." Elli bir yaşında annem, ama en az yetmiş yaşında gibi gösteriyor. Babam desen ona keza... Ve ben bu yaşıma kadar, belki de bir hiç uğruna ziyan ettikleri ömürlerinin küçük bir tesellisi sayılabilecek, onların gurur duyabileceği hiçbir şey yapamadım. İlk fırsatta kaçtım yanlarından(...)
Sayfa 93 - **Kitabı okudu
·
46 views
Ne ben değişebilirdim oysa, ne de onlar gurur duyabilecekleri bir çocuğa sahip olabilirlerdi... Yine de seslerini çıkarmadılar. Babam usulca seccadesine akıttı herkesten gizlediği gözyaşlarını; annem de artık tamamen bembeyaz olan saçlarını taramaktan bile vazgeçip, "Oğlum," dedi sadece, "aç mısın? Isıtayım mı yemeği?" ** (sf.94)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.