Bir ayna almıştı ve ona bakıp hüngür hüngür ağlıyordu. Hiçbir zaman neden ağladığını söylemezdi, o gün de söylemedi. Romantik bir şiirinde yer alan "Bütün gün ağlıyordum aynada" dizesi hayal ürünü değildi, gerçekten böyleydi. Furuğ'un çok derin bir kederi vardı, bu da onun yalnızlığıydı.
Sayfa 119Kitabı okudu
·
385 görüntüleme
Bütün gün ağladım aynada
Penceremi ağaçların yeşil düşüne
Açmıştı bahar
Gövdem sığmıyordu yalnızlığın kozasına ve
Kokusu kâğıtlardan örülmüş tacımın
Kaplamıştı gökyüzünü baştan başa
O güneşsiz ülkenin
Furuğ Ferruhzad
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.