| annem gizli gizli ağlardı dilinde Yunus
ağaçlar ağlardı, gök koyulaşırdı,
güneş ve ay mahpus...
babam lâmbanın ışığında okurdu. kaleler kuşatırdık,
bir mümin ölse ağlardık
fetihlerde bayram yapardık
islam bir sevinçti kaplardı içimizi.
sezai karakoç, çocukluğumuz