O halde zamanın akışında yeterince geriye bakar ve insanın bugün sürdürdüğü sosyal alışkanlıkları göz önünde bulundurursak, en olası görüş şudur: İnsanlar başlangıçta ufak topluluklar halinde yaşamış, her erkek tek bir kadınla veya yeterin-
ce güçlüyse birkaç kadınla eşleşmiş ve kıskançlığı sayesinde onları diğer erkeklerden korumuştur. Veya insan hiç sosyal bir
hayvan olmamış, ama erkek tıpkı gorillerde olduğu gibi birkaç kadınla birlikte yaşamıştır; nitekim bütün yerliler, "bir grupta
tek bir yetişkin erkek bulunduğu konusunda hemfikirdir; erkek yavrular büyüyünce aralarında liderlik mücadelesi başlar
ve içlerinden en güçlüsü diğerlerini öldürüp uzaklaştırarak
kendisini topluluğun yeni lideri ilan eder."1 Bu şekilde uzaklaştırılan ve başıboş kalan daha genç erkeklerin eninde sonunda eş bulabiliyor olması, aynı ailede gerçekleşecek aşırı yakın soy içi çaprazlanmaları önler.