Sayfa 199-200
Mustafa Kemal yanımda duruyor ve kalabalığın ateşiyle ısınıyordu. Kim bilir neler hissediyordu? Kim bilir, o insanlara bakarken neler görüyordu? Uğruna kendinden vazgeçtiği Anadolu halkının coşkusu ile büyülenmiş, yüzlerindeki umudu izliyordu. O birkaç dakika boyunca, umut, güneşten daha parlaktı, asker. Daha sıcak. Dokunup hissedecek kadar gerçek. Çünkü durmuştu hayat. O andan başka zaman yoktu. Ne öncesi ne sonrası. (23 Nisan 1920, Ziya Hurşit Mustafa Kemal ile meclis balkonunda) 
Ziyan
·
1 plus 1
·16 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.