insanlar ve oluşlar-
akan her şeyin içinde bir ışıma.
gölgelerin sığınağı tırnaklarımın kuru, soğuk bodrum katları.
tek kelime diyor meryem
tek hece anlasalar…’
yapı veya biçem bazen önemsiz kalıyor
anlam olmadan.
namütenahi bakışlarımı çerçeveleten bir nokta oluşunuz
anlam-sız noksanlık varlığınız.
izleri sürüyorum oraya buraya
kendime bir yer edinemiyorum, kendime bir yer..” demiş Marmara
hep söyleniyorum ağlayamadan…
kendime bir yer…
sonra yama yapıyorum hep denize
tuzu tenimi daha az yaksın diye
konuşuyorum hâlâ…
konuşuyorum-
hayır uslanmadım henüz meryem
öyle ya da böyle çıkmam gereken bir savaş var
düalite kazanamaz
yarım kalışlar yarım kalamaz