Bu özgürlük temelde kendimize ve başkalarına karşı daha cömert bir ruh benimsemekten gelir. İnsanları kabul ederek, anlayarak ve eğer mümkünse yapılarını severek zihnimizi takıntılı ve önemsiz duygulardan armdırabiliriz. Başkalarının yaptığı ve söylediği her şeye tepki vermekten vazgeçebiliriz. Aramıza mesafe koyabiliriz ve her şeyi kişisel olarak algılamaya son verebiliriz. Zihinsel alanımız daha yüce ilgi alanları için boş kalır. Başkalarına karşı cömert olduğumuzda insanlar bize doğru çekildiğini hissederler. Kendimize karşı cömert olduğumuzda ise başarısızlığımıza gizlice küsmeyiz ve eğilip bükülmek, yaltaklanmak, yapay alçakgönüllülük oyunu oynamak gereksinimi duymayız. Çalışarak, ihtiyaçlarımızı kendi başımıza karşılayarak, başkalarına dayanmayarak dik durabiliriz ve insan olarak kendi potansiyelimizi fark ederiz. Çevremizdeki olumsuz duyguları kopyalamayı bırakırız.
This freedom basically comes from adopting a more generous spirit towards ourselves and others. By accepting and understanding people and, if possible, loving their nature, we can free our minds from obsessive and petty emotions. We can stop reacting to everything others do and say. We can put me safe between us and stop taking everything personally. Our mental space becomes free for higher interests. When we are generous to others, people feel drawn towards us. When we are generous to ourselves, we do not secretly resent our failure and do not feel the need to bow and scrape, fawn, or play the game of humility. By working hard, meeting our needs on our own, not relying on others, we can stand upright and realise our own potential as human beings. We stop copying the negative emotions around us.
Sayfa 259 - Altın Kitaplar Yayınevi 1. BasımKitabı okuyor
·
2 artı 1'leme
·811 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.