Gönderi
Doğan Cüceloğlunu herkes sever genelde. Ben de severim. Ancak bu kitap bir eğitimci olarak bana hitap etmedi. Kitap bir öğretmenin nasıl olması gerektiğinden, çocuklarla iletişiminden bahsediyor. Ancak bana göre öğretmenliği şans eseri yapmaya başlamış, öğretmenlik nedir bilmeden öğretmenlik yapanların okuması için yazılmış. Fakat genel olarak öğretmen üzülmez, öğretmen öfkelenmez, öğretmen alınmaz, alınma lüksü yoktur gibi bir ifade kullanıyor.
Ancak ben öğretmenlerin birer robot değil,insan olduklarını hatırlatmak istiyorum. Sevinç ,üzüntü, mutluluk, öfke hepsini hissediyor bir öğretmen. Elinden geldiğince bu duyguları sırtlayıp öğrencilerine hiçbir şey yokmuş gibi davranıyor. Ancak bu duyguları Sıfıra indirmek mümkün değil. Bi miktar öğretmeni robot gibi görüyor olması beni kırdı.
Öğretmen iyi olursa ülke iyi olur diyor kendisi. Ancak öğretmen onlarca faktörden bir tanesi. Eğitimsiz bir aileden gelen bir çocuğu alıp yetiştirmek, kalabalık sınıfları yetersiz fiziksel şartlar içerisinde okutmak, öğretmenin arkasında durmayan bir eğitim sistemi ile yol almak ne kadar zor bilemezsiniz. Sitemim bunca yetersizlik içinde elinden geleni yapmaya çalışan öğretmenlere tek kurtarıcı gözü ile bakılmasıdır. Öğretmeni teşvik eden ne tatiller, ne aldığı maaştır. Öğretmeni teşvik etme konusuna neredeyse hiç değinmemiş üstelik.
Ancak çocukları anlamak açısından veya bir kaç farklı yöntem uygulama açısından bilgi edinebilirsiniz.
Genel olarak, Doğan Beyin takipçilerinden gelen mektuplar üzerinden ilerliyor kitap.
Keyifli okumalar.
·
17 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.