Ayağını çekerse iz çabucak kaybolur, sanki orada daha önce kimse yürümemiş gibi. Zamanla bütün izler kaybolup gider. Yalnızca ayak izleri değildir unutulan; su da suyun altındaki de unutulur. Geriye bir tek hava kalır. Saçakları yalayan rüzgâr, baharda çabucak eriyen buz kalır. Ne hatırlanmayanın, zihinlerden silinip gidenin nefesi, ne de onun bir öpücük için feryat eden sesi.
Sayfa 91 - Sel yayıneviKitabı okudu
·
696 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.