"YAŞIYORUM"
"YAŞAMLA ÖLÜM ARASINDA BİR KÜTÜPHANE VAR," DEDİ, "BU KÜTÜPHANEDEKİ RAFLAR SONSUZA KADAR GİDER. HER KİTAP YAŞAMIŞ OLABİLECEĞİN BAŞKA BİR HAYATI YAŞAMA ŞANSINI SUNAR SANA. FARKLI SEÇİMLER YAPMIŞ OLSAN, ŞU AN NASIL BİR HAYATIN OLACAĞINI GÖRÜRSÜN...
PİŞMANLIKLARINI TELAFİ ETME ŞANSIN OLSAYDI, BAZI KONULARDA FARKLI DAVRANIR MIYDIN?"
Bir daha düşünmenizi sağlayacak o kitaba depresyon tedavi zamanımda denk geldim.
Nora Seed genç, azimsiz, kendi değerini fark etmeyen, yetenekli bir kadın. Hayata karşı korkusu yüzünden es geçtiği birçok hikayesi var ve tüm bunların sonunda yalnız, annesi gibi depresyona yenilmiştir.
Tek hayat arkadaşı Volt adlı kedisi ölünce başlıyor roman. Nora kedisinin öldüğü günün gecesi intihar etmeye karar verir ve kendini sonsuz, bembeyaz, sonsuz kitaplı bir kütüphane içerisinde bulur. Okul hatıralarında kalan Bayan Elm kütüphanede onu karşılar.
Nora Seed "Pişmanlıklar Kitabı" nda ne yazıyorsa hepsini yok edecek hayatlara yolculuk yapar fakat kendi gerçeğiyle yüzleşir.
Peki siz bir şeyleri farklı yapmak ister miydiniz? "Keşke"leriniz "iyi ki"lerinizden fazlaysa bulunduğunuz yolu değiştirmeyi deneyin. Bu hayatı güzel yapabilecek şey farkındalıklarımız. Hayata dair, hayatımıza dair...
Bu ilk incelemem, pek mükemmel gelmedi bana. Ama umarım sizi kitaba çekebilir ve size bir şeyler katabilir.
Nora' nın notuyla veda edelim:
"Yaşayamadığımız hayatların yasını tutmak kolay. Başka yeteneklerimizi geliştirmiş, bazı teklifleri kabul etmiş olmayı dilemek kolay. Daha çok çalışmış, sevmeyi daha iyi becermiş, paramızı daha iyi idare etmiş, daha popüler biri olmuş, o gruptan ayrılmamış, Avustralya'ya gitmiş, kahve teklifini reddetmemiş ve daha çok yoga yapmış olmayı dilemek çok kolay.
Edinemediğimiz arkadaşlara, yapamadığımız işlere, evlenmediğimiz insanlara, yapmadığımız çocuklara özlem duymak işten değil. Kendimizi başkalarının gözünden görmek ve olmamızı istedikleri bin bir kişiye dönüşmüş olmayı dilemek İçin en ufak bir çaba gerekmiyor. Pişmanlık duymak ve sonsuza, zamanımız doluncaya kadar duymaya devam etmek çok kolay. Ama esas sorun yaşamadığımız için pişmanlık duyduğumuz hayatlar değil. Sorun pişmanlığın kendisi. Büzüşmemize, kuruyup kalmamıza, kendimizin ve bütün insanlığın en büyük düşmanı olduğumuzu hissetmemize neden olan, pişmanlığın ta kendisi. Olası hayatlarımızdan herhangi birinin bundan daha mı iyi yoksa daha mı kötü olacağını bilemeyiz. O hayatlar yaşanıyor, evet, ama biz de yaşıyoruz ve asıl bu yaşantıya odaklanmalıyız. Her yere gidip herkesle tanışamaz, istediğimiz her mesleği yapamayız tabii ama o hayatlarda hissedeceklerimizin çoğunu hissedebiliriz yine de.
Kazanmanın nasıl bir his olduğunu anlamak İçin bütün sporları yapmamız gerekmiyor. Müziği anlamak için gelmiş geçmiş bütün müzik eserlerini dinlememiz gerekmiyor.
Şaraptan zevk alabilmek için dünyadaki bütün bağların üzümleriyle yapılmış bütün şarapları tatmamız gerekmiyor. Sevgi ve gülmek, korku ve acı, bu hayattaki en geçer akçeler. Gözlerimizi kapayıp önümüzdeki içeceğin tadını çıkarmak ve çalan müziği dinlemek yeterli. Şu anda olası bütün hayatlarda yaşadığımız kadar eksiksiz ve tam bir hayat yaşıyoruz, aynı türden duyguları burada da deneyimleyebiliriz.
Olmamız gereken tek bir kişi var.
Hissetmemiz gereken tek bir varoluş var.
Her şey olabilmek için her şeyi yapmamız gerekmiyor çünkü zaten sonsuzuz. Yaşadığımız her an sonsuz olası geleceğe gebe. Onun için bu hayatımızdaki insanlara iyi davranalım. Arada bir başımızı kaldırıp yukarı bakalım çünkü nerede olursak olalım gökyüzü her daim sonsuz.
Daha dün bir geleceğim olmadığını, hayatımı bu şekliyle kabul edebilmenin imkânsız olduğunu düşünüyordum. Bugünse aynı berbat hayat bana umut veriyor. Olasılıklarla dolu olduğunu görebiliyorum.
İmkânsız olanlar ancak yaşayarak gerçekleşiyor sanırım. Acı, umutsuzluk, hüzün, hayal kırıklıkları, zorluklar, yalnızlık, depresyon, hayatımdan bir anda mucize eseri çıkacaklar mı?
Hayır.
Peki yaşamayı istiyor muyum?
Evet, evet.
Binlerce kez evet."
Gece Yarısı Kütüphanesi
·
52 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.