230 syf.
10/10 puan verdi
Haw
“Savaşın en kötü tarafı, bir zaman sonra kimin haklı olduğunu unutturmasıydı.”
Ve
“Savaşın en kötüsü belleklerde devam edendir.”
Akıcılığı, dili, betimlemeleri ile bir 
Kemal Varol klasiği. Fabl sadeliğinde tarihi bir panorama sunuyor okura. İnsan tahlillerinin ve savaşın anlamsızlığını samimi bir dille aktaran romanı yine muhteşem yine sarsıcı.
Haw’da Mikasa’anın hikayesi anlatılır, torununun diliyle. Yaşadıklarını, çevresini anlatırken daha önce duymadığımız bir jargonla karşı karşıya kalırız. Kuzeyliler ile Güneylilerin arasında süregelen iç savaşın sebep ve sonuçları iç içedir.
Üstü gayet açık küfürlerle üstü kapatılmış siyasi çekişmelerin arasında sıkışıp kalan Mikasa; ‘ben bu işin neresindeyim?’ Diye feryat eder her nefeste.
Bir defalığına anne sütü yerine insanların verdiği sütü içtiği için annesi tarafından reddedilen Mikasa artık aç kalacak, insanın vereceği bir lokma yemeğe muhtaç olacak, kimi zaman başı okşanacak kimi zaman tekmelenecektir. Hayat kocaman bir mücadeleler silsilesiydi ve bunca acının içinde Melsa’ya karşı bitip tükenmeyen aşkı öğrenecektir.
Öfkeyi, yenilgiyi, başkaldırıyı, sadakati, aşkı ve her bitti sanıldığında yeniden umuda sarılmayı öğreniyoruz Mikasa’dan.
“Aşık mısın?” Diye sordu Barut,
“Evet!” Dedim utanarak.
“Geç gelen aşk güzeldir.” Dedi babacan bir edayla.
Aşk bu çirkin dünyanın en güzel yüzüydü belki de…
Kitapla ve sevgiyle kalın
·
31 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.