Bilenler bilir, öykü denilince bende akan sular durur. Hele ki yeni öyküler okumayı ,yeni öykücüleri keşfetmeyi öyle çok seviyorum ki, su gibi içiyorum.
Öncelikle, ben olsam kitabın adını kesinlikle 'Çırpınış' koyardım. Öyküleri okurken içimin çaresizce çırpınıp durduğunu hissettim çünkü.
Figen Yıldız çok cesur bir kalem. Duygu analizlerini oldukça iyi yapmış ve elini taşın altına koymaktan çekinmemiş.
15 öyküde 15 farklı metafora değinse de, özü çaresizlik ve kayboluşa dokunuyor. Yaşamın içinde arka planda kalan hayatların, gölgesi bile olmayan insanların hikâyeleri var. Gözlem yeteneğine ve kurgusuna ayrıca ince sivri diline bayıldım.
Öykü sevenlere tavsiyemdir. Ben tavsiye ediyorsam biraz melankoliye de hazır olun :)