İşte bu yüzden, haksız yere cana kıymak, haram lokma yemek, yetim malı yemek, komşusu açken tok yatmak, helal süt emmeden büyümek, ar damarı çatlamak, hayâsızlık ve diğer şeytan işi pisliklere karşı hala ayakta duran yanımız varsa, bu görünmez sigortamız sayesindedir.
İşte bu yüzden, 'içimizdeki beyinsizler' yüzünden bu sigortanın da atmasından korkuyoruz.
Evet, korkuyoruz Kuşçubaşı, hem de emperyalizmden, onun silahından, kültüründen, ajanlarından, sabetaycılarından, masonlarından, medyasından, bürokrasisinden, sermayesinden, bankalarından, borsasından değil, ama ruhlarımızdaki komplekslerden, uşak yanımızdan, kör ihtiraslarımızdan, harama tevessül eden o alçak ve kalleş yüzümüzden korkuyoruz.
Üşüyoruz, Kuşçubaşı; Zemheriden, ayazdan, borandan değil, bizi biz yapan o ateş-i suzan söndüğü için, o meftun ve rindane ruhumuzu
yitirdiğimiz için, daüssilamızı kaybettiğimiz için üşüyoruz.
Bize yine o ateşten lazım, sizin ateşten. Şöyle ısınıp kendimize geleceğimiz, çay demleyip sigara tüttüreceğimiz, tüfek çatıp halay çekeceğimiz, şöyle soysuzlaşanlara, hainlere, hırsızlara, düşmana 'nerede kalmıştık' diye şerare yollayacağımız
bir ateş... Sahi, nerelere sakladınız, Kuşçubaşı, o ateși na'ptınız, onu arıyoruz, analarımızın ve çocuklarımızın yüzüne bakabilmek için, insanlığın gözünün içine bakabilmek için, sizin kabirlerinize bakabilmek için o ateşi arıyoruz. 'Biz'i 'siz'lerle aynı anlayıştan kılacak, akraba yapacak o menevişi arıyoruz..
Siz ki, Osmanlıydınız, Müslümanlığınız da mertlik, sokaklarınızda adap, sofralarınızda helal rızık bulunurdu. Siz ki, haysiyeti ölüme katık yapar, edep'i elinize, belinize, dilinize sarardınız. Siz ki, yoksulluğunuz mahzun, yenilginiz mağrur,
kahramanlığınız mahcuptu. Siz, bütün hatalarınızla, eksikliklerinizle, yenilginizle bile adam gibi adamlardınız..
Sana, sizlere selam olsun,. Türkmen Ali'ye, Kürt Me-
met'e, Çerkez Reşit'e Arap Hilmi'ye, Arnavut Selim'e, Ohri'li Eyüb'e, Trabzonlu Kemal'e, Giritli Mehmet'e, Kırımlı İbrahim'e çok selam...
Hepinizin ellerinden, düşmana tetik çeken şahadet
parmaklarınızdan teker teker öpüyorum. Sizi hiç unutmayacağımızı bilmenizi istiyorum. Sizleri unutturanlar için de sizden özür diliyorum. Allah'ın rahmeti üzerinizden eksik olmasın.
Hoşçakalın.
Ahmet Özcan, Açık Mektupları
Sayfa 47 - YarınKitabı okuyor
·
1 artı 1'leme
·49 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.