Hapislik kötü görünür dışarıdan. Ama öyle değil deniyor içerde. Gerçekten de kötü değil. Biliyorsun, dışarıdayken darma dağınık, iki dakika oturup düşünmeye fırsat vermeyen bir yaşam sürüyordum. Bedenimi, benliğimi yakıp kavuranları bile hissetmeyecek derecede meşguldüm. Yaşam bu hissizliği dayatıyordu. Her an kaybolmam, adressiz yollara düşmem gerekebilirdi. Hiç kimseyle uzun erimli, köklü bağlar kuramazdım. Ölüm bir adım yakındaydı hep. Ama şimdi öyle değil. Artık hapisteyim. Belli bir adresim, düzenli bir yaşamım var. Bir yerlere gidemem.
Sayfa 8Kitabı okudu
·
6 views
"Yaşam bu hissizliği dayatıyordu."
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.