kendimi her şeyden korumaya çalıştım çok uzun bir zaman boyunca. o kötü etkiden kurtulamıyordum çünkü. herkes gibi umursamaz değildim, önümdeki gölgeyi yok sayarak ilerleyemiyordum. yürüsem bile sürekli arkama bakıyordum çünkü o gölgenin orada olmaması gerekiyordu.ama ne kadar kaçarsam kaçayım, ne yaparsam yapayım o gölgeler hep gelmeye devam etti. kurtulamadım. çözüm kaçmak değil, arkandaki gölgeye bakmadan yürümekmiş meğer.bunu acı bir şekilde öğrendim ama hâlâ yapmayı başaramadım. bir gün o gölgelerden birinin beni yakalayacağını ve yürümeme izin vermeyeceğini biliyorum.
bilmek, her zaman yeterli olmuyor işte.