2023’ü sanırım bu güzel eserle kapatıyorum. Mithat Cemal Kuntay’ın tek romanı ve Türk edebiyatının önemli eserlerinden biri olduğu için uzun zamandır okumayı düşünüyordum ancak açıkçası bu kadar keyifle okuyacağımı tahmin etmemiştim. Kitapta üç dönemi görüyoruz: II. Abdülhamid, Meşrutiyet ve Mütareke yılları. Yazar bu üç dönemi Hidayet’in, Adnan’ın ve Naşit’in salonunda yapılan toplantılarla yansıtmış. Özellikle Hidayet’in konağında yapılan toplantıda İngiliz Sait Paşa’nın hatıraları okunurken anlamakta epey zorlandım. Bu kitapta en çok dikkatimi çeken şeylerden biri karakterlerin en insani yönleriyle yansıtılması oldu. Toplumdaki o büyük yozlaşmayı açık şekilde görüyorsunuz ancak çoğu karaktere sadece iyi ya da sadece kötü diyemiyorsunuz. Kitapta iyi diyebileceğim tek karakter “Süheyla” oldu. Adnan ve Sakallı Vasfi de en sevmediğim kitap karakterleri arasında yerini aldı. Spoiler olabilir ancak kitabın sonunda Hakan Günday’ın bir podcastte dediği şu cümleyi de anımsadım: “Bir hikâyeyi yeterince uzun yazarsan sonunda herkes ölür.” Sonuç olarak bu kitap yazarın sözcükleri kullanma şekli, kalabalık kişi kadrosu, tarihi olayları işlemesiyle unutamayacağım kitaplardan biri oldu. Eklemesem olmaz: Candan Erçetin-Şehir aklıma gelen ilk şarkı oldu :)

Üç İstanbulMithat Cemal Kuntay · Everest Yayınları · 20232,425 okunma

·

66 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sevda