kaybetme korkusu ...
Kahvaltı yapıyorum babam aradı, bu sabah annenle konuştun mu hiç, arıyorum açmıyor dedi. Bi gerildim ilk önce. Telefonu kapadım birlikte kaldığı arkadaşlarını aradım, birisinin telefonu kapalı diğeri çalıyor ama açmıyor. Eşimi aradım hemen eve dön annemden haber alamıyoruz dedim.Daha sonra güvenliği aradık gidip bakar mısınız diye. Kapıya vuruyor tık yok. İşte diyorum gerekirse kır o kapıyı ama aç. Benim yetkim yok öyle bir şeye diyor. Bir şeyler oluyor ama düşündüğüm tek şey annemin sağ salim yaşıyor olması umudu. Kalbimin sesi kulaklarımda güm güm. Babam yola çıkmış yanına gidiyor. Ve kendisi ağlarken bana neden ağlıyorsun diyor. Ağladığımı bile farketmiyorum. Çökmüşüm yatağın kenarına dünya başımda dönüyor, her an üzerime yıkıldı yıkılacak.
Kaybetme korkusuna ve çaresizlik. Bu duyguyu ikinci kez yaşıyorum. İlkinde daha çocuk sayılacak yaştaydım. Geç kalınmış olmanın acısı hala daha içimde kor gibi.
Çok şükür bu kez sonu kötü bitmedi. Durumu iyi gece geç saatte uyudukları için uyanamamışlar.
Bu sayede yılın son kazığını yediğimi düşünüyorum.
Şimdi kalkın ve sevdiklerinize sımsıkı sarılın. Özlediğiniz birileri varsa arayın sesini işitin. İnsanı multu kılan yine insandır derdi babam. Sizleri mutlu kılan insanlarla birlikte nice güzel senelere 🌹
·
816 views
Babama yazdım. Uyandınız mı diye. Babam uyuyorlar dedi. Annem de mi? Evet dedi. Konuşabiliyor musun? dedim. Yazamaz mısın dedi. Öylen konuşuruz dedim. Bir şey mi oldu dedi. Yooo dedim. Öylesine.
Buarada babam ameliyattan yeni çıktı ve yazışmayı sevmiyor. Çünkü zorlanıyor.(genel olarak)
Anne ve babası hayatta olanlar, lütfen ne olursa olsun onları üzmeyin. Kırgınsanız bile adım atın, barışın. Ha bazı istisnalar var(onlara ebeveyn demek bin şahit ister) Aile bağları kopmuş olanların hayat bağları bir ömür kırık kalır.
Geçmiş olsun canımın bircesi💙
Bu yorum görüntülenemiyor
Çok geçmiş olsun..
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.