Soren Kierkegaard (1813-1855), Danimarkalı filozof ve teolog, kaleminden;
Suçlu mu? Suçsuz mu?
Kierkegaard, varoluşçuluğun öncülerinden sayılır. Varoluşçu felsefe bir bakıma her varoluşçu filozofta kendine özgü bir nitelik kazanarak ayrıca tanımlanır.
Kierkegaard'ın belli bir felsefî sistematik geliştirmediği doğru olmakla birlikte (Kierkegaard bu anlamda Nietzsche gibi bağımsız ve dizgesiz filozoflardandır), kullandığı kavramlar ve felsefe yapma tarzı sonradan varoluşçu felsefelerde görülen nitelikleri barındırır.
Kitaba değinecek olursak; Kierkegaard, bu kez Frater Taciturnus ( suskun birader) kişiliğiyle karşımıza çıkıyor.
Kitaba gelecek olursak, kitap iki kısımdan oluşuyor:
Birinci kısımda; İçine kapanık bir erkeğin kritik noktası dini imanla şifa bulmak istemesidir. Ve derin bir aşkla bir kadına tutulur. Ama bu tutkudan da kurtulmak zorunda hisser kendini.
Karakterimiz çektiği ıstırabı anlatmadan duramaz ve bu anlatı psikolojik bir deneye dönüşür.
Zamanla ilişkideki uyumsuzluğu idrak etme sürecini gerçekliği bu itibarla onu zora sokar. Zira o bu kadının hayali idealine sahip olmak zorundadır ve bu noktada günlükler yazmaya karar verir.
İkinci kısımda; Okura mektup/ Frater Taciturnus - suskun birader olarak; Kierkegaard karakterimizin yaptıklarını analiz ederek bize açıklıyor.
Kierkegaard dindar babasının etkisiyle din eğitimi alarak ve katı bir dini atmosfer içinde yetişmiş. Tüm yaşamında bu çocukluğun etkisi görülür. Ve bu da eserine ve karakterine yansımıştır.
Kitabı okurken cümlelerin altını çizmekten, bir cümle üzerinde uzunca düşünmekten zihnime eziyet ettim desem mübalağa yapmış olmam. Kısacası kitabı okurken kendimden bir parça buldum diyebilirim.
Tavsiye ederim, mutlaka okumalısınız. Kitapla kalın...
