Kör edecek beni aydınlığın kör edecek
Ben alışkın değilim gündüzlere
Hele böyle güzelliklere
Hep karanlıklarda yaşadım yıllardır
Bilmiyor musun
Çamurlar, çirkeflere bulandım
Derin kuyular gördüm
Taş zindanlar, korkunç mağaralar gördüm
Derken sen çıktın karşıma
Sende yıldızlar, sende güneşler
Sende dünyalar gördüm.
Ne ahmaklar arasında kalmışız meğer
Kimse farkında değil güzelliğinin
Seni etten, seni kemikten sanıyorlar
Dudaklarını gören öpmeli diyor
Saçlarını gören okşamalı
Bana sorarsan
Hiç dokunmadan sevmeli seni
Ve geçip karşına ağlamalı.
Durmadan yorulmadan ağlamalı
Biraz insan yaratıldığımız için
Ve bütün orospulukları için dünyanın
Durmadan ağlamalı
Gözpınarlarında yaş bitince
Güzelliğin karşısında insan
Kan ağlamalı.