Bana umut yükleyip yarı yolda bırakan, herkese çiçeklerini gösterip bana sadece dikenlerini gösteren, beni iyi edip sonra kalbimi parçalayan herkese teşekkür ederim. Eğer siz olmasaydınız eminim ki bu kadar güçlü olmazdım. Ben vazgeçiyorum.. İnsanları oldum olası sevmedim. Ama sonra birkaç kişiyi tanımakta ısrar etti kalbim. Kalbimi dinledim onları tanıdım, her şeyimi verdim onlar da beni sevsin diye ve sonunda sadece keşke tanımasaydım keşke çabalamasaydım dedim. Şimdi siz gidin herkese çiçeklerinizi sunmaya devam edin. Ben etrafıma yeniden sarıyorum dikenlerimi. Beni yine yanıltmayan bu hayatta bir kişiyi daha tanımaya mecali yok kalbimin. "Ben iç dünyama dönüyorum." demiş ya Oğuz Atay tam o noktadayım işte. Ben galiba sonsuz sandığım umudumu kaybediyorum. Siz umut etmeye devam edin.. Umut dünyanın en güçlü duygusudur. Tek kusuru da insanı hep yanıltmasıdır..