·
122 views
Hayattan veya belki de sadece etrafınızdaki dünyadan nefret ettiğinizi düşünüyorsanız, bu kitap aşırı iyimser olduğunuz için kendinizi defalarca tekmelemenize neden olacak. Bu kasvetli ve güzel bir kitap. Cioran'ın nasıl bu tür düşüncelerle yaşayıp kendi hayatına son vermediğini anlayamıyorum ama Beckett'tan çıkmış bir karakter gibi yoluna devam ediyor. Bu onun okuduğum ikinci kitabı ve daha genç ve kaygısız olan Gözyaşları ve Azizler kitabından bile daha karanlık ki bu aslında ortalama bir insanın moral verici olarak adlandıracağı türde bir kitap değildi.
Umutsuzluk, ayrılıklık, inançsızlık ve elbette ki çürümüş insanlık kadar doğal bir şey yok diyor Cioran. İnsanların Tanrının ihtiyaçlarına, "başkaları"nın ihtiyaçlarına göndermeler, çeşitli başlıklar altında toplanarak dile getirilebilmektedir. Bu başlıklar kitabı daha da gelişiyor. Hislerin bütünü, insan ihtiyaçlarının bütünü ve ihtiyaçların kölesi insan..
Çok sert bir dille insanı merkezden irdeleyen insanı Cioran. Okunması gereken ve aktarılan tokatları hissettiren bir kitap.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.