Yarattığım ıssız dünyayı kendi varlığımla donatıp yetinebiliyordum. Yalnızlığımı çoğaltırdım, kırgınlıklarımı. Zorlanmadan onarabilirdim kendimi; düşler kurar, bir insan beklerdim, pencere aydınlığı.
Günün birinde çıkıp geldin.
Gözlerin yağmurluydu. Yanıp sönen göl suları. Kirpiklerinden çiyler topladım.
·
21 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.