Kız adamla gitti. Akşamın karanlığı iyice bastırmıştı. Adam kızın yüzünü seçemiyordu artık, itiraf ettiği acıları içinde kendini kaybolmuş hisseden kız ise adımlarını adamin adımlarına uydurduğunun farkında değildi. Kusurla rını görmeden birbirlerini anlamanın kör duygusu bu iki yalnız insanın üzerine bir mutluluk gibi inmişti. Birbirlerine söyledikleri sözler gitgide daha içten, daha yavaştı, birbirlerini anlayabilmek için birbirlerine iyice sokulmak zorunda kalmışlardı.
Ve kız birden adamın elinin hafifçe ve şefkatle geniş kalçasına dokunduğunu hissetti...
Sayfa 20Kitabı okudu
·
1 artı 1'leme
·73 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.